Мешањето на прашоци во течности е вообичаен чекор во формулирањето на разни производи, како што се бои, мастило, шампон, пијалоци или медиуми за полирање. Поединечните честички се држат заедно со сили на привлекување од различна физичка и хемиска природа, вклучувајќи ги силите на ван дер Валс и површинскиот напон на течноста. Овој ефект е посилен за течности со повисок вискозитет, како што се полимери или смоли. Силите на привлекување мора да се надминат за да се деагломерираат и дисперзираат честичките во течни медиуми.

Ултразвучната кавитација кај течностите предизвикува млазови од течности со голема брзина до 1000 км/ч (приближно 600 милји на час). Ваквите млазови ја притискаат течноста под висок притисок помеѓу честичките и ги одделуваат една од друга. Помалите честички се забрзуваат со млазовите од течноста и се судираат со голема брзина. Ова го прави ултразвукот ефикасно средство за дисперзија и деагломерација, но исто така и за мелење и фино мелење на честички со големина на микрон и под микрон.